부산대학교 도서관

Uvod: hipotireoza je često oboljenje kod pacijenata sa zatajenjem srca, ali njena prognostička uloga nije u potpunosti jasna. Cilj: ispitati zastupljenost hipotireoze kod pacijenata sa akutnim zatajenjem srca (AZS) sa sniženom ejekcionom frakcijom (AZS rEF) i očuvanom ejekcionom frakcijom (AZS pEF), te ispitati razliku u pojavi ponovnih dekompenzacija i mortaliteta ovisno od hormonalnog statusa, te EF lijeve komore. Materijali i metode: retrospektivna, klinička studija je provedena na 106 pacijenta hospliziranih na Klinici za bolesti srca, krvnih žila i reumatizam, KCU Sarajevo zbog AZS. Svakom pacijentu su određeni hormoni štitne žlijezde i EF lijeve komore, te su pacijenti svrstani u 4 grupe. Tokom 12 mjeseci su praćena tri klinička ishoda: 1. broj rehospitalizacija zbog dekompenzacije, 2. vrijeme do prve ponovne hospitalizacije i 3. mortalitet. Rezultati: 32,1% pacijenta su imala eutireozu, AZS i sniženu EF (Eu-rEF), 27,4% eutireozu, AZS i očuvanu EF (Eu-pEF), 25,5% hipotireozu, AZS i očuvanu EF (HypopEF) i 15,1% hipotireozu, AZS i sniženu EF (Hypo-rEF). Pacijenti sa AZS sa pEF bili češće ženskog spola i češće imali hipertenziju (p<0.05), te hipotireozu u odnosu na pacijente sa AZS i rEF. Dekompenzacije su bile češće u skupini sa hipotiroezom i rEF u odnosu na hypo-pEF grupu (p=0,05). Najkraće vrijeme do ponovne hospitalizacije je bilo u AZS pEF grupi i vrijeme je bilo značajno kraće u odnosu na hypo-rEF grupu (105.27 vs 147,29 dana, p=0.045). Mortalitet je bio viši kod pacijenata sa hipotireozom i pEF u odnosu na hipotireozu i rEF grupu (29.6% vs 18.8%, p=0.055). Zaključak: pacijenti sa hipotireozom i očuvanom EF (pEF) imaju kraće vrijeme do rehospitalizacije i veći mortalitet u odnosu na pacijente sa hipotireozom i reduciranom EF. Određivanje hormonalnog statusa štitne žlijezde u ASZ, posebno kod pacijenata sa očuvanom EF vodi ranom prepoznavanju visoko rizične populacije. [ABSTRACT FROM AUTHOR]