부산대학교 도서관

Amaç: Araştırmada hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin intihar davranışına yönelik tutumlarını belirlemek amaçlanmıştır. Yöntem: Kesitsel tipte olan çalışmanın evrenini bir devlet üniversitesinde Hemşirelik ve Ebelik Bölümünde 2014-2015 bahar döneminde okuyan toplam 670 öğrenci oluşturmuştur. Veriler, sosyodemografik özelliklere ilişkin form, İntihar Davranışı Soru Skalası, Eskin İntihara Karşı Tutumlar Ölçeği ve Eskin İntiharı Düşünen Yakın Bir Arkadaşa Tutumlar Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Bulgular: Öğrencilerin yaş ortalaması 21,14±1,96 yıl, %85,4'ü kadın, %57,6'sı hemşirelik, %42,4'ü ebelik bölümünde okumaktadır. Öğrencilerin %23,7'sinin yaşamının herhangi bir döneminde intihar fikrinin olduğu, %8,7'sinin ise intihar girişiminde bulunduğu saptanmıştır. İntihar davranışı olanların intihar davranışı olmayanlara göre intiharı daha kabul edilebilir buldukları (F=20,39, p<0,001), intihar davranışı olmayanların ise intiharı akıl hastalığı olarak görme (F=12,87, p<0,001), psikolojik sorunların anlatılması (F=12,00, p<0,01) ve intiharın açıkça bildirimi ve tartışılması (F=4,27, p<0,05) puan ortalamalarının intihar davranışı olanlara göre anlamlı derecede yüksek olduğu bulunmuştur. İntihara karşı tutumlar ile intihar edebilecek birine karşı tutumlar arasındaki bağıntı katsayıları incelendiğinde psikolojik sorunların anlatılması düşük intihar kabulüyle ilişkiliyken (r= -0,10, p<0,05), intihar davranışının gizlenmesi yüksek intihar kabulüyle ilişkilidir (r= 0,12, p<0,05). Sonuç: Öğrencilerin yaklaşık beşte birinin yaşamının herhangi bir döneminde intihar fikrinin olduğu, yaklaşık onda birinin ise intihar girişiminde bulunduğu saptanmıştır. İntihara ilişkin belirtilerin erken saptanması intihara bağlı ölümleri önleme ve tedavisi, destek yaklaşımlarının belirlenmesi açısından önemli olacaktır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]