학술논문
Associations of pentraxin 3 with presence and severity of coronary artery disease in type 2 diabetes patients / [Tip 2 diyabet hastalarında koroner arter hastalığı varlığının ve şiddetinin pentraxin 3 ile ilişkisi]
Document Type
research-article
Author
Source
Turkish Journal of Biochemistry. 40(1):37-43
Subject
Language
English
ISSN
1303-829X
0250-4685
0250-4685
Abstract
Amaç: Diyabetik vasküler komplikasyonların gelişimi pentraksin 3 (PTX3) ve C-reaktif protein düzeyleri ile ilgilidir. Bu çalışmada tip 2 diyabetes mellitus hastalarında (T2DM) koroner arter hastalığı (CAD) varlığı ve şiddeti ile PTX3 düzeyleri arasındaki ilişki değerlendirildi. Buna ek olarak CAD varlığının tespitinde PTX3 ve CRP’nin duyarlılık ve özgünlüğünü karşılaştırdık.
Metod: Toplam 275 T2DM hastasından 140’ında koroner anjiyografi ile CAD varlığı (en az bir damarda %50’den≥stenoz) ve CAD olmayan 135 hasta tespit edildi. CAD şiddetini değerlendirmek için Gensini skorlaması kullanıldı. Tüm hastaların demografik parametreleri ve biyokimyasal karakteristikleri ölçüldü.
Bulgular: Koroner arter hastalığı olan T2DM hastaları, olmayanlar ile karşılaştırıldığında logaritması alınan ortalama plazma PTX3 düzeyleri CAD hastalığı olan grupta yüksek bulundu (2.42 ng/ml vs 1.98 ng/ml, p
Sonuç: Tip 2 diyabet hastalarında CAD varlığı ve şiddeti PTX3 ile ilişkilidir. Ayrıca PTX3 CAD varlığının tespitinde CRP’den daha iyi bir biyobelirteçtir.
Metod: Toplam 275 T2DM hastasından 140’ında koroner anjiyografi ile CAD varlığı (en az bir damarda %50’den≥stenoz) ve CAD olmayan 135 hasta tespit edildi. CAD şiddetini değerlendirmek için Gensini skorlaması kullanıldı. Tüm hastaların demografik parametreleri ve biyokimyasal karakteristikleri ölçüldü.
Bulgular: Koroner arter hastalığı olan T2DM hastaları, olmayanlar ile karşılaştırıldığında logaritması alınan ortalama plazma PTX3 düzeyleri CAD hastalığı olan grupta yüksek bulundu (2.42 ng/ml vs 1.98 ng/ml, p
Sonuç: Tip 2 diyabet hastalarında CAD varlığı ve şiddeti PTX3 ile ilişkilidir. Ayrıca PTX3 CAD varlığının tespitinde CRP’den daha iyi bir biyobelirteçtir.