부산대학교 도서관

Wstęp: Zespół stopy cukrzycowej jest jednostką chorobową, która prowadzi często do licznych powikłań i kalectwa. Leczenie zachowawcze i zabiegowe często nie jest skuteczne i długotrwałe. Celem pracy było prześledzenie postępowania u chorych przyjmowanych do kliniki w ramach ostrego dyżuru, ze zmianami martwiczymi i zespołem stopy cukrzycowej oraz próba określenia czynników rokowniczych u tych chorych. Materiał i metody: W okresie od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2005 r. przyjęto do kliniki 61 chorych z zespołem stopy cukrzycowej i zmianami martwiczymi. Chorzy ci, w przeważającej części byli leczeni wcześniej różnymi sposobami w poradniach chirurgicznych lub przez lekarzy rodzinnych. Wiek chorych wahał się między 34 a 84 rż., średnio 61,3 roku, 39 M i 22 K. Czas trwania cukrzycy: 1 -30 lat (średnio -- 8,4 roku). Insulinoterapia -- u 41 chorych, leki doustne -- u 20 chorych. Poziomy cukru w chwili przyjęcia wahały się od 120 do 650 mg%. Średni pobyt chorych wynosił 19,26 dnia (2-114 dni). U osób z poziomami cukru w ciągu doby poniżej 150 mg% i leczeniem lekami doustnymi nie przechodzono na insulinę, pozostali otrzymywali insulinę szybkodziałającą w 4 dawkach. U wszystkich chorych wykonano zdjęcie RTG stopy i badanie przepływów w naczyniach kończyny. Tylko 2 chorych kwalifikowało się do operacji odtwórczej tętnic (wykonano w czasie tego samego pobytu przeszczepy udowo-podkolanowe z żyły odwróconej chorego). U chorych z „suchą" martwicą palców (1-4) w dniu przyjęcia wykonywano ich amputację. U chorych z towarzyszącą ropowicą stopy wykonywano amputację palców ze zmianami w kościach i szeroko nacinano oraz drenowano stopę. Czterem chorym pierwotnie amputowano kończynę na poziomie uda (zmiany martwicze i ropowica obejmowały cała stopę i część podudzia). U 39 chorych pobrano posiew, najczęstszymi bakteriami były: Staphylococcus aureus, Proteus mrabilis, Streptococcuspyogenes i Acinetobacter., w 8 przypadkach były min. 3 patogeny. Tylko 1 z 27 chorych po amputacji palców wymagał następnej amputacji (przodostopie), a 18 z 30 chorych z nacięciem stopy wymagało następnej amputacji (13 na poziomie uda, 3 podudzia i 2 stopy). Wyniki: Najdłuższe gojenie zaobserwowano u chorych z zakażeniem kilkoma patogenami, oni także wymagali „wysokiej" amputacji. Najszybciej gojenie postępowało u chorych z „uregulowną" cukrzycą, zarówno lekami doustnymi, jak też insuliną. Jeden chory zmartw 2. dobie (liczne choroby współistniejące, nieuregulowana cukrzyca z nefropatią). Najkrótszy pobyt i szybkie gojenie obserwowano u chorych z „suchą" martwicą i poziomami cukru w ciągu doby poniżej 200 mg% Wnioski: Leczenie chorych z zespołem stopy cukrzycowej z towarzyszącymi zmianami martwiczymi stanowi w dalszym ciągu duży problem terapeutyczny. U części chorych nie ma konieczności przechodzenia z leków doustnych na insulinę. Szybka diagnostyka i decyzja o sposobie leczenia skraca pobyt chorego w szpitalu.… [ABSTRACT FROM AUTHOR]