부산대학교 도서관

Amaç: Bu çalışmada kardiyopulmoner sistem dokularında iyonizan radyasyona bağlı hasarın azaltılmasında Myrtus communis (MC) ekstresinin koruyucu etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Rattus türü Norvecigus cinsi dişi sıçanlar (n=30), Kontrol (n=6) (4 gün süre ile oral serum fizyolojik SF), IR (n=8) (IR günü başlanarak 4 gün oral SF), MC tedavi (n=8) (IR günü başlanarak 4 gün oral MC) ve MC ön tedavi (n=8) (IR gününden 4 gün önce başlanıp ışınlama sonrası 4 gün oral MC) grubu olarak ayrıldı. MC ekstresi 100 mg/kg dozunda gavaj ile sabah saatlerinde günde bir kez verildi. Işınlama ketamin anestezisi altında lineer akseleratörde 6 MV foton enerjisiyle ön-arka iki alandan tek fraksiyonda 10 Gy tüm vücut olarak uygulandı. Işınlamanın dördüncü gününde tüm denekler sakrifiye edildi. Kalp ve akciğer dokularına histopatolojik değerlendirme için Hematoksilen ve Eozin boyası uygulandı. Biyokimyasal olarak malondialdehit (MDA), glutatyon (GSH), miyeloperoksidaz (MPO), nitrik oksit (NO), trans yağ asidi (TFa), süperoksit dismutaz (SOD) ve Glutatyon S-Transferaz (GST) düzeylerine bakıldı. Grupların karşılaştırmasında t testi kullanıldı, p<0.05 anlamlı kabul edildi. Dokularda protein yapılarındaki değişimlerde SDS-poliakrilamid jel elektroforezi uygulandı. Bulgular: Akciğer ve kalp dokularında GSH, GST, SOD düzeylerinde IR grubunda Kontrol grubuna göre azalma (p<0.001), MC tedavi ve MC ön tedavi grubunda IR grubuna göre anlamlı artış görüldü (p<0.001). MDA seviyesi MC tedavi ve MC ön tedavi gruplarında IR'e göre azalmışken (p<0.001) MC ön tedavi grubunda MC tedavi grubuna göre daha anlamlıydı. (p<0.05, p<0.001). MPO aktivitesi MC ön tedavi grubunda IR'ye göre kalp ve akciğer dokusunda anlamlı artmışken, MC tedavi grubundaki artış akciğer dokusunda anlamlıydı. (p<0.001). Kalp ve akciğerde TFa düzeyinde MC tedavi ve MC ön tedavi grubunda IR ve Kontrol grubuna göre artış izlendi. (p<0.001). NO düzeyinde MC tedavi ve MC ön tedavi grubunda IR'ye göre her iki dokuda azalma (p<0.001) varken MC ön tedavi grubundaki azalma MC tedavi grubuna göre daha anlamlıydı (p<0.05, p<0.01). Histopatolojide kalpte, IR grubunda ciddi vasküler konjesyon, miyofibril yapıları bozulmuş hasarlı kardiyomiyositler, MC tedavi ve MC ön tedavi gruplarında ise orta düzeyde hasarlı kardiyomiyositler görüldü. Akciğerde IR grubunda ciddi vasküler konjesyon, alveol organizasyonunda ve yapısında hasar varken MC tedavi ve MC ön tedavi gruplarında sırasıyla orta ve hafif düzeydeydi. Elektroforezde; kalpte IR grubunda, kontrol grubuna göre 84 kDa, 77 kDa, 70 kDa, 66 kDa ve 21 kDa protein bantlarının moleküler ağırlıklarında ve bant yoğunluğunda azalma; MC tedavi ve MC ön tedavi gruplarında 84 kDa, 77 kDa, 70 kDa, 32 kDa ve 21 kDa protein bantlarında artma izlendi. Akciğerde IR grubunda kontrol grubuna göre 73 kDa protein bant yoğunluğunda azalma, 85 kDa, 80 kDa, 50 kDA ve 28 kDa bant yoğunluklarında artma görüldü (Şekil 1). Sonuç: Myrtus communisin sıçan kalp ve akciğer dokularında iyonizan radyasyona karşı koruyucu olduğu görülmektedir. Çalışmamız bu bitkinin klinikte yeni bir radyoprotektan ajan olmasında in vivo öncü bir çalışma niteliğindedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]