부산대학교 도서관

Polimerazy poli-ADP-rybozy (PARP) to enzymy uczestniczące w podstawowych dla życia komórki procesach. Ich aktywacja w sytuacji uszkodzenia DNA umożliwia poli-ADP-rybozylację odpowiednich białek i wpływa m.in. na systemy naprawcze utrzymujące stabilność genomu oraz regulację transkrypcji, proliferacji czy apoptozy. PARP1, najlepiej poznany z enzymów PARP, odgrywa rolę w procesie naprawy jednoniciowych uszkodzeń DNA. Po zahamowaniu jego aktywności dochodzi do akumulacji zmian o tym charakterze, co z kolei sprzyja powstawaniu dwuniciowych uszkodzeń DNA. Może to prowadzić do śmierci komórek z niedoborem aktywności BRCA1/2 czy innych białek zaangażowanych w naprawę pęknięć obu nici DNA. Jest to przykład zjawiska tzw. sztucznie wywołanej letalności (synthetic lethality), które leży u podstaw badań nad lekami z grupy inhibitorów PARP w nowotworach uwarunkowanych niedoborem aktywności BRCA1/2 (rak piersi, rak jajnika). Drugi kierunek badań nad inhibitorami PARP wynika z obserwacji dotyczących ich synergistycznego działania z cytostatykami genotoksycznymi oraz radioterapią. Najlepiej poznane inhibitory PARP - iniparib i olaparib - przeszły badania kliniczne I i II fazy u chorych z tzw. potrójnie ujemnym rakiem piersi czy rakiem jajnika, a obiecujące wyniki stały się podstawą kolejnych faz testów. W pracy omówiono podstawy teoretyczne działania inhibitorów PARP, a także wyniki najważniejszych badań klinicznych z udziałem leków tej grupy oraz pośrednio porównano ich skuteczność z dotychczas stosowaną standardową terapią. [ABSTRACT FROM AUTHOR]