부산대학교 도서관

W piśmiennictwie sugeruje się istnienie dwóch typów łysienia plackowatego (być może różnych genetycznie): o wczesnym początku, z więk-szym nasileniem objawów, dłuższym czasem trwania choroby, większą tendencją do nawrotów, często dodatnim wywiadem rodzinnym i o późnym początku, w którym pierwsze objawy występują po 50. roku życia, przebieg jest łagodniejszy i krótszy, wywiad rodzinny jest negatywny. Wyróżnia się łysienie plackowate ogniskowe (focal alopecia areata), wieloogniskowe (multifocal alopecia areata), wężykowate (ophiasis), rozlane (diffuse), całkowite (alopecia totalis) i uogólnione (alopecia universalis). Postacią o konwersyjnym związku z łysieniem plackowatym jest alopecia areata incognita. Łysienie związane z łysieniem plackowatym może również występować wyłącznie w lokalizacjach poza skórą owłosioną głowy. Rozpoznanie łysienia plackowatego może być ustalone na podstawie badania klinicznego i trichoskopii. Istnieją dwa główne systemy oceny stopnia nasilenia łysienia plackowatego. Są to: skala Severity of Alopecia Tool (SALT) oraz Alopecia Areata Score (AAS), który jest również częściowo oparty na ocenie SALT. Obydwie skale pozwalają na różnicowanie między łysieniem plackowatym łagodnym, umiarkowanym i ciężkim. Te metody oceny przekładają się bezpośrednio na decyzje terapeutyczne. [ABSTRACT FROM AUTHOR]