부산대학교 도서관

Amaç: Bu çalışmada dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) tanısı olan ve olmayan ergenlerin öz-yeterlik inançları, anne ve babalarının ebeveynlik öz-yeterlik inançları ve DEHB belirtilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Klinik örneklem DEHB tanısı olan, 14-17 yaş arasında 46 ergen ve 42'sinin ebeveynlerinden, kontrol grubu ise herhangi bir tanısı olmayan 43 ergen ve ebeveynlerinden oluşmaktadır. Ergen katılımcılar sosyo-demografik form ve Ergenlerde Yetkinlik Beklentisi Ölçeği›ni, ebeveynler ise Ebeveyn Yetkinlik Ölçeği, Wender Utah Derecelendirme Ölçeği ve Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Kendini Bildirim Envanteri'ni tamamlamıştır. Bulgular: Sonuç olarak DEHB tanısı olan ergenlerin, kontrol grubunda yer alan ergenlere kıyasla daha düşük genel ve akademik öz-yeterlik inanç puanlarına sahip olduğu bulunmuştur. DEHB ve kontrol grubundaki kız ergenlerin öz-yeterlik inanç puanları ile anne ve babalarının ebeveynlik öz-yeterlik inanç puanları arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu gösterilirken; DEHB ve kontrol grubundaki erkek ergenler ile ebeveynlerinin ebeveynlik öz-yeterlik inanç puanları arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Klinik örneklemdeki anneler ve babaların ebeveynlik öz-yeterlik inanç puanları, kontrol grubundakilere göre anlamlı düzeyde düşük çıkmıştır. Son olarak DEHB tanısı olan ergene sahip anne ve babaların, tanısı olmayanlara göre yetişkin DEHB belirtilerini daha çok gösterdiği, çocukluk dönemi DEHB belirtileri açısından ise babalar arasında anlamlı farklılık saptanırken, iki grubun anneleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı bildirilmiştir. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, DEHB tanısı olan ve olmayan ergenlerin öz-yeterlik inançları ile anne ve babalarının ebeveynlik öz-yeterlik inançlarını birlikte ele alması açısından önem taşımaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]