부산대학교 도서관

Wstęp. W praktyce SOR (szpitalnego oddziału ratunkowego) oznaczanie poziomu D-dimerów w kontekście diagnostyki zatorowości płucnej (PE) i zakrzepicy żył głębokich (DVT) jest powszechnie wykorzystywanym badaniem laboratoryjnym. Z punktu widzenia diagnostycznego pozwala różnicować zatorowość płucną z innymi jednostkami, które prezentują podobne objawy kliniczne, takie jak: duszność, tachykardia, kaszel, ból w klatce piersiowej. Cel. Celem badania jest przedstawienie korelacji pomiędzy poziomem D-dimerów, a parametrami klinicznymi: akcją serca, poziomem saturacji krwi tlenem. Ponadto określenie zależności poziomu D-dimerów, w pierwszych godzinach objawów, od stopnia zaawansowania zatorowości płucnej na podstawie klasyfikacji radiologicznej w obrazie tomografii komputerowej, zaś w grupie kontrolnej (osób z wykluczoną PE) określenie procenta wyników fałszywie dodatnich. Wyniki. W grupie badanej (ze zdiagnozowaną zatorowości płucną) poziomy D-dimerów były widocznie wyższe niż w grupie kontrolnej. W grupie badanej zauważono istotna korelację pomiędzy poziomem D-d ze stopniem zaawansowanie choroby oraz korelację odwrotną z poziomem saturacji i akcją serca. W grupie kontrolnej, w której wykluczono PE 74% pacjentów miało ujemny wynik D-d. Jednocześnie w grupie badanej znalazła się jedna osoba z wynikiem negatywnym. Wnioski. W praktyce klinicznej badanie poziomu D-dimerów jest jednym z kluczowych, które powinno być wykorzystywane w pierwszej kolejności w diagnostyce w kierunku choroby zakrzepowo - zatorowej. [ABSTRACT FROM AUTHOR]