부산대학교 도서관

Uvod: Kardiotoksičnost je sve češća nuspojava onkološkog liječenja. Od ranije je poznato da uslijed liječenja antraciklinima dolazi do sporoprogresivnog oštećenja sistoličke funkcije lijevog ventrikula (LV), a uslijed liječenja inhibitorima pirimidina (5-FU) dolazi do ishemije srčanog mišića uzrokovanog spazmom koronarnih arterija. U novije vrijeme otkriveno je da noviji biološki odnosno ciljani lijekovi također dovode do kardiotoksičnosti. Biološki lijekovi su posebno razvijena monoklonska protutijela ili inhibitori tirozin kinaze koji blokiraju bilo receptore HER- 2, bilo VEGF aktivnost. Međutim, time se ometaju i ključni molekularni mehanizmi u kardiovaskularnom sustavu. Anti HER2 terapija najčešće dovodi do reverzibilne sistoličke disfunkcije LV-a, a blokadom VEGF receptora dolazi do razvoja arterijske hipertenzije i povećane sklonosti tromboembolijskim incidentima.1-3 Bolesnici i metode: U A mbulanti z a k ardiotoksičnost Klinike za bolesti srca i krvnih žila Kliničkog bolničkoga centra Sestre milosrdnice je u 5 godina postojanja praćeno više od 200 bolesnika s raznim malignim bolestima. Većina bolesnika je pregledana zbog poremećaja sistoličke funkcije LV-a, zatim zbog neregulirane hipertenzije, a na trećem su mjestu po učestalosti supraventrikulski i ventrikulski poremećaji ritma. Većini bolesnika se uspjelo nastaviti i završiti onkološko liječenje. Liječenje se nastavljalo ovisno o obliku i stadiju maligne bolesti, odnosno važno je radi li se o metastatskoj ili lokalnoj, odnosno lokalno proširenoj bolesti. Zaključak: Ranim prepoznavanjem i liječenjem bolesnika kod kojih je došlo do razvoja kardiotoksičnosti postiže se poboljšanje kliničkih ishoda i kvalitete života. Tako je često moguće nastaviti specifično liječenja maligne bolesti. Pri tome je nužan multidisciplinarni pristup kardiologa i onkologa kao i redovito kardiološko praćenje. [ABSTRACT FROM AUTHOR]