부산대학교 도서관

Uvod/Cilj. Malokluzija skeletae klase III je nesklad u sagitalnom odnosu vilica, nastao usled neusklađenosti njihove razvijenosti i/ili položaja, što rezultira dominantnim izgledom donje vilice u facijalnom profilu. Cilj ove studije bio je da se utvrde varijacije sagitalnog položaja viličnih kostiju prema kranijalnoj bazi kod ispitanika sa skeletaom klasom III, radi što ranijeg dijagnostikovanja ove malokluzije. Metode. Pedesotoro dece i isto toliko odraslih sa skeletnom klasom III, oba pola, pregledano je i selekcionisano na osnovu nalaza ugla sagitalnog međuviličnog odnosa (ANB) < ≤ 0° iz kefalometrijske analize profilnih telerendgenskih snimaka glave. Ispitanici su bili grupisani prema uzrastu. Prvu grupu, činila su deca starosti 6-12 godina, a drugu grupu odrasli starosti 18-26 godina. Mereni su uglovi prognatizma gomje vilice (SNA), prognatizma donje vilice (SNB) i ANB. Na osnovu dobijenih rezultata, unutar pripadajuće grupe učinjena je supklasifikacija na podgrupe, između kojih je procenjivana značajnost razlike izmerenih vrednosti. U obe grupe određivana je značajnost korelacije utvrđenih vrednosti. Rezultati. Prosečne vrednosti ugla SNA iznosile su kod dece 77,36 ± 3,58° i 77,32 ± 4,88° kod odraslih, a ugla SNB 79,46 ± 3,91° u grupi dece i 81,12 ± 3,76° kod odraslih. Ugao ANB prosečno je iznosio kod dece -2,10 ± 2,07°, a kod odraslih -4,00 ± 2,34°. U obe grupe ut-vrđena je značajna koreladja izmerenih vrednosti i značajna razlika u vrednostima svih merenih parametara između ispita-nika iz različitih podgrupa (p < 0,01). Zaključak. Najčešća morfološka varijacija sagitalnog položaja gomje vilice je njen retrognatizam, koji je u jednakoj meri zastupljen kod dece i kod odraslih. Sagitalni položaj donje vilice kod najvećeg broja odraslih bio je prognat, dok je kod dece prognatizam donje vilice bio prisutan u manjoj meri. [ABSTRACT FROM AUTHOR]