부산대학교 도서관

Uvod. Tretman cerebralnih arterio-venskih malformacija vrlo je zahtevan i uprkos savremenim preporukama za lečenje, i dalje postoje brojne kontroverze. Za pacijente sa znacima intrakranijalne hemoragije preporučuje se hirurško lečenje, ali postoje slučajevi kada je pacijent u dobrom opštem stanju i neurološki intaktan, sa blagom simptomatologijom koja brzo regredira, te rizik od hirurškog morbiditeta može biti veći od prirodnog rizika od ponovnog krvarenja. Prikaz slučaja. Prikazali smo pacijentkinju koja je imala intrakranijalnu hemoragiju zbog rupture arterio-venskih malformacija u slepoočnoj regiji mozga sa desne strane. Na osnovu angiografskih i anatomskih karakteristika arterio-venskih malformacija − u smislu dubokog položaja malformacija, prisustva duboke venske drenaže, ali i relativno male veličine nidusa, radiohirurški tretman je određen kao najoptimalniji. Bolesnica je inicijalno tretirana konzervativno, a potom je radiohirurški tretman doveo do potpune obliteracije. Tokom tri godine smo sproveli adekvatno neuroradiološko praćenje pacijentkinje i nije bilo znakova ponovne hemoragije. Takođe angiografski nalaz ukazuje na kompletno isključenje malformacije iz cerebralne cirkulacije. Pacijentkinja je u dobrom stanju i nema neurološkog deficita, niti je bilo epi-simptomatologije tokom perioda praćenja. Zaključak. Svi modaliteti lečenja nose rizik od mogućeg neurološkog pogoršanja, ali radiohirurški tretman može biti dobra opcija u dobro selektovanim slučajevima i za pacijente sa znacima intrakranijalne hemoragije. Važno je naglasiti da kompletna obliteracija zahteva period od jedne do tri godine nakon tretmana i da u nekim slučajevima nije uvek moguća. [ABSTRACT FROM AUTHOR]