부산대학교 도서관

Amaç: Bu çalışmanın amacı, iki farklı fakülteden tıp fakültesi öğrencilerinin sanatsal / sosyal faaliyetlerini incelemek ve öğrencilerin sanatsal / sosyal aktivite ile tükenmişlik riski ve empati düzeyleri arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Yöntem: Bu tanımlayıcı tipte çalışma, Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Necmettin Erbakan Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde yürütüldü. Veriler çevrimiçi bir anket aracılığıyla toplandı. Ankette demografik veriler ve sanatsal-sosyal etkinliklere katılım sıklıkları hakkında sorular vardı. Ayrıca Sanata İlişkin Görüşleri Belirleme Ölçeği (SGBÖ), Maslach Tükenmişlik Envanteri-Öğrenci Formu (MTÖ-ÖF) ve Temel Empati Ölçeği (TEÖ) uygulandı. Bulgular: Araştırmaya 413 öğrenci katıldı. Öğrencilerin %64,2'si "Sanat"ın "Tıp" ile ilişkili olduğunu düşünürken, Tıp Fakültesi öğretim programında böyle bir eğitim almak isteyenlerin oranı sadece % 40,2 idi (p <0,001). SGBÖ'nden kız öğrencilerin aldıkları puanlar erkek öğrencilere göre anlamlı olarak yüksekti (p <0.001). Öğrencilerin tükenmişlik riski %54,5 idi. Ölçeklerden alınan puanların ile sanatsal / sosyal etkinliklere katılım sıklıkları ile karşılaştırıldığında; MTÖÖF'nun duyarsızlaşma alt ölçeği (p = 0.013), TEÖ'nin duygusal alt ölçeği (p = 0.015) ve TEÖ'nin bilişsel alt ölçekleri (p = 0.001) ile sanatsal/sosyal faaliyete katılım sıklığı arasında anlamlı farklılık tespit edildi. Sonuç: Sonuç olarak, bu çalışmanın verileri sanatsal etkinliklere katılmanın öğrencilerin tükenmişlik düzeylerini azalttığını ve empati düzeylerini artırdığını desteklemektedir. Öğrencilere sanatla ilgili dersler verilmesi ya da tıp fakültesi gibi zorlu eğitim koşullarına sahip fakültelerde öğrencilerine sanatsal faaliyetlere ulaşabilecekleri koşulların sağlanması, öğrencilerin tükenmişlik sıklığının azalmasına yardımcı olabilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]