부산대학교 도서관

Amaç: Epileptik çocuk ve ergenlerde psikiyatrik sorunlar sık gözlenmektedir. Bu çalışmada epileptik çocuk ve ergenlerdeki psikiyatrik sorunlar ile çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniklerine başvuru arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bir üniversite hastanesi çocuk nörolojisi ve epilepsi polikliniğine ardışık olarak başvuran 64 epileptik çocuk ve ergen çalışmaya alınmıştır. Olgulara sosyodemografik veri formu ve 4–18 Yaş Çocuk ve Gençler için Davranış Değerlendirme Ölçeği (çGDö) uygulanmıştır. Bütün olgularla tanısal psikiyatrik görüşme yapılmış ve DSM-IV ölçütlerine dayalı olarak tanı konmuştur. Bulgular: Olguların %48.4(n=31)'ünde psikiyatrik bir tanı olmasına karşın çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümlerine başvurma ve tedavi edilme oranı %29.7(n=19)'dir. On dört olgunun (%21.9) psikiyatrik ilaç tedavisi aldığı görülmüştür. Başvurusu olan ve olmayan olgular karşılaştırıldığında, iki grup arasında ÇGDÖ'nin somatik sorunlar, suça yönelik davranış, saldırgan davranışlar, sosyal, düşünce ve dikkat sorunları ile dışa yönelim, içe yönelim ve toplam alt ölçek puanları arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümlerine başvurusu olan olgulara psikiyatrik bozukluk tanısı daha sık konulmuştur. Başvuruda bulunan ailelerin gelir düzeyi daha yüksektir. Dikkat eksikliği sorunları klinik başvuruyu yordayan en önemli etmen olarak saptanmıştır. Sonuç: Epileptik çocuk ve ergenlerdeki yetersiz psikiyatrik hizmet alma oranının yüksek olması, bu hastaların uygun tedavi edilebilmeleri için çocuk nörolojisi ve epilepsi bölümleri ile çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümleri arasında daha fazla konsültasyon liyezon çalışması yapılmasına gereksinim olduğunu ortaya koymaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]