부산대학교 도서관

Amaç: Bu çalışmada, Türkiye'de farklı merkez ve uzmanlık alanlarından hekimlerin tiroid nodüllerine yaklaşımlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Uluslararası Tiroid Kongresi (2010) için Ralf Paschke tarafından tasarlanan anket, Türkiye'de 400 (264 genel cerrah, 58 endokrin cerrah ve 78 endokrinolog) uzman hekime uygulandı. Eğitim ve araştırma hastaneleri (n=110), devlet hastaneleri (n=84), üniversite hastaneleri (n=122) ve özel hastaneler (n=84) dâhil edildi. İndeks bir hasta verildi ve tanı, tedavi/takip stratejilerine ilişkin sorular soruldu. Bulgular: İndeks olgu 35 yaşında, yutma güçlüğü ile başvuran erkek hastaydı. Tiroid stimüle edici hormon (TSH) düzeyi 0.5 mIU/mL idi. Tiroid ultrasonografi (USG)'sinde sağda 13 mm ve solda 18 mm nodül mevcuttu. Uzmanların hasta hakkında en sık öğrenmek istediği bilgiler, ince iğne aspirasyon biyopsisi sonucu (İİAB) (%38,5) ve sintigrafi+İİAB (%25,5) sonuçlarıydı. Rutin kalsitonin ölçümü uzmanların %33,5'i tarafından önerildi. USG ve sintigrafi; sağ normoaktif solid nodülde mikrokalsifikasyon ve intranodüler kanlanma ve sol hipoaktif nodülde hipoekojenite olarak detaylandırıldı. Her 2 nodül için İİAB, uzmanların %68,5'i tarafından önerildi. İİAB yapılmadan cerrahi, uzman hekimlerin %9'u (n=36) tarafından ve çoğunlukla genel cerrahlarca (n=32) önerildi. Özel hastanelerden uzmanlar, benign nodüller için cerrahi yaklaşımı, devlet ve üniversite hastanelerine göre daha sık önerdi (p<0.01). Sonuç: Türkiye'de hem girişimsel/girişimsel olmayan tanısal testler hem de tedavi/takip stratejileri genel cerrahlar, endokrin cerrahlar ve endokrinologlar arasında değişkenlik göstermektedir. Benign nodüllerin tedavisinde cerrahi yaklaşım özel hastanelerde daha sık tercih edilmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]