부산대학교 도서관

Amaç: Bu çalışmanın amacı künt uçlu iğnelerle yapılan uygulamanın sivri uçlu iğnelerle yapılana ve histopatolojik değerlendirmenin klinik değerlendirmeye bir üstünlük sağlayıp sağlamadığını değerlendirmektir. Yöntem ve Gereç: Çalışmaya 60 Behçet hastası ve 20 kontrol grubu hastası alındı. Paterji testi tüm hastalara künt ve sivri uçlu iğnelerle intradermal olarak uygulandı ve test sonuçları histopatolojik olarak değerlendirildi. Bulgular: Aktif dönemdeki 40 Behçet hastasından künt uçlu iğne uygulanan hastaların 34'ünde (% 85) ve sivri uçlu iğne uygulanan hastaların 13'ünde (% 32.5) pozitiflik saptandı (p=0.0001). Aktif dönemde histopatolojik bulgular arasında da belirgin farklılıklar vardı (P < 0.05). Remisyon dönemindeki grupta (20 hasta) künt uçlu iğne uygulanan 9 (% 45) ve sivri uçlu iğne uygulanan 2 (% 10) hastada pozitif sonuç alındı (P = 0.013). Remisyon grubunda histopatolojik bulgulardaki farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı değildi. Kontrol grubunda hem künt, hem de sivri uçlu iğnelerle yapılan paterji testi sonuçları negatifti. Sonuç: Bu çalışmada künt uçlu iğnelerin kullanılmasıyla sivri uçlu iğnelere göre daha yüksek oranda pozitiflik elde edildiği görülmüştür. Künt uçlu iğnelerle uygulanan paterji testinin klinik olarak değerlendirilmesinin Behçet hastalığı aktivitesini değerlendirmede yeterli olduğunu ve histopatolojik değerlendirmenin ekstra bir avantaj sağlamadığını düşünmekteyiz. [ABSTRACT FROM AUTHOR]