부산대학교 도서관

Amaç: Bu çalışma Bilgisayarlı Tomografi (BT) kılavuzluğunda yapılan plevral tabanlı olmayan akciğer biyopsilerinde gerçekleşen komplikasyonları ve hidrojel tıkama sisteminin bunları önleme yeteneğini değerlendirmek için yapılmıştır. Materyal ve Metod: Plevral tabanlı olmayan akciğer kitle biyopsisi planlanan 46 vakaya BT eşliğinde koaksiyel sistemle biyopsi yapıldı. Takiben koaksiyel iğne çıkarılmadan hemen hidrojel tıkaç dokuya yerleştirildi. İşlem bitiminde ve 2 saat sonrasında biyopsi bölgesinde 5 cm'lik bir sahaya BT ile, 24 saat sonra akciğer grafisiyle kontrol edildi. Tek bir kontrolde bile saptanan pnömotorakslar pozitif sonuç olarak kabul edildi. Elde edilen veriler kitle boyutu, plevral mesafe, amfizem varlığı, yaş, sigara öyküsü, fissür geçme parametreleriyle literatür verileriyle karşılaştırılarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmada en çok saptanan komplikasyon 13 olgu (%26,5) ile pnömotoraks oldu. Bu olgulardan birine (%2,04) toraks tüpü yerleştirildi. En yüksek pnömotoraks gelişme oranı 4 cm üstü (%33,3) lezyonlarda saptandı. Fissür geçilen olgularda beş vakada (%71,4) pnömotoraks gerçekleşti. Pnömotoraks gelişen ve gelişmeyen hastalar yaş değişkeni açısından karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu (p=0.032). Sonuç: Sonuçlara göre hidrojel tıkaç uygulamasının başarılı ve güvenli bir yöntem olduğunu göstermektedir. Pnömotoraks olguları analiz edildiğinde sadece bir olguda tüp drenajı gerektiren düzeyde masif pnömotoraks gelişmesi ve pnömotoraks yüzdesinin kabul edilebilir düzeyde olması yöntemin başarısı olarak kabul edilebilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]