부산대학교 도서관

Amaç: İndirekt hiperbilirubinemi tanısıyla yatırılan yenidoğanların klinik ve demografik özellikleri, risk faktörleri ve tedavi yöntemlerinin araştırılması amaçlandı. Materyal ve Metod: Yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatırılan 615 sarılıklı yenidoğan bebeğin demografik özellikleri, laboatuvar verileri ve yenidoğan sarılığı açısından risk faktörleri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: ebeklerin 340 (% 55,3)' ı kız, 275 (% 44, 7)' i erkek idi. 532 (% 86,50)' si matür, 80 (% 13)'i prematür ve 3 (% 0,50)'ü ise postmatür idi. Doğum ağırlıkları; 3185±50 gr idi. Olgularda en sık sarılık nedeni, Fizyolojik sarılık / Nedeni tespit edilemeyen sarılıklar iken (%25.7), en az oranda tespit edilen sarılık nedeni ise intrakranial kanama (%0.3) ve konjenital santral sinir sistemi anomalileri idi (%0.3). Tedavide, bebeklerin 406 (% 66,0)'sına sadece fototerapi, 35 (% 5,7)'ine ise ek olarak kan değişimi de yapıldı. Geriye kalan 174 olguya (% 28,3) fototerapi ile birlikte primer hastalığa bağlı olarak antibiyotik, sodium L-tiroksin ve/veya i ntravenöz s ıvı t edavileri d e v erildi. O lguların 1 3 ( % 2,1)'ünde rebound s arılık, 3 ( % 0,5)'ünde geçici hipokalsemi, 1 (% 0,2)' inde anemi v e 1 (% 0,2)' inde ise ishal g elişti. 7 (% 1, 1) olgu altta yatan nedene bağlı olarak ex olurken, 1 (% 0,2) bebekte kernikterus gelişti; ve 607 (% 98,7) olgu şifa ile taburcu edildi. Sonuç: Hiperbilirubinemi, yenidoğan döneminde sık görülmektedir. Mortalite ve morbidite engellenmesinde hiperbilirubinemi tedavisinin zamanlaması son derece önemlidir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]